Met de verdichtingstoets wordt woonontwikkeling in de deelgemeenten beter gestuurd om de levendige dorpskernen te versterken én het landelijk karakter van het buitengebied te beschermen.   

Door de bevolkingsgroei, vergrijzing en toename van kleinere gezinnen neemt de vraag naar bijkomende woningen op ons grondgebied toe. Dat is het geval in het centrum van Sint-Niklaas, maar ook in de dorpen en het buitengebied. De stijgende druk van omgevingsvergunningsaanvragen voor appartementen in de deelgemeenten dreigt het karakter van het wonen in de deelgemeenten te verstoren. Van bij de start van deze bestuursploeg heeft schepen Wout De Meester daarom werk gemaakt van het uitwerken van een kader om het wonen in het buitengebied beter te sturen.

Levendige dorpskernen

Tegelijk is het levendig houden van de dorpskernen een uitdaging. Er zijn voldoende inwoners nodig om winkels, scholen, buurtvoorzieningen en vervoersaanbod te houden en aan te trekken in de dorpskernen. We zien immers dat bepaalde functies onder druk komen te staan en dit willen we tegengaan. Dit wil zeggen dat bijkomende woonontwikkelingen en andere kernversterkende functies zich best in de dorpskernen bevinden en zich niet gaan verspreiden in de open ruimte. Bij woningen verspreid over de open ruimte zien we immers dat de verleiding daar nog groter is om vaker de wagen te nemen en minder gebruik te maken van de voorzieningen dichtbij. Inzetten op kernversterking is dus noodzakelijk voor de leefbaarheid in de kernen, maar ook voor de draagkracht van de open ruimte. 

Omslag 

Al van bij de start van deze beleidsperiode is deze omslag een van de kernpunten geweest voor schepen Wout De Meester. Naast het lobbenstadmodel als beleidskader voor het stedelijk gebied (lees: voor “deelgemeente Sint-Niklaas”), is een beleidskader om de bijkomende woningen te sturen in de deelgemeenten een van de hoofdlijnen die ook reeds in het beleidsprogramma van de stad werd ingeschreven bij het begin van de bestuursperiode.

Met de verdichtingstoets worden vergunningsaanvragen voor woningbouw in het buitengebied beoordeeld. Aan de basis ligt een duidelijke afbakening van de dorpskernen. Aangezien we levendige dorpskernen willen kan op een perceel in het historisch dorpshart meer dan op een landelijk gelegen perceel of in een bosrijke omgeving. Vandaar dat daar verschillende woningtypes mogelijk zijn en de woningdichtheid er hoger mag liggen. Op een perceel in een landelijke omgeving met alleenstaande huizen als buren, geldt een lagere woondichtheid en zal meestal enkel een eengezinswoning kunnen. Op deze manier beschermt de verdichtingstoets de eigenheid, variatie en leefkwaliteit van de verschillende woonomgevingen.