2 januari 2013. Ik leg mijn eed af als nieuwbakken raadslid voor Groen in de gemeenteraad. Het resultaat van een succesvolle en slopende campagne waarin we met Groen een historisch resultaat hebben neergezet. Wat onwennig spreek ik de woorden "Ik zweer de verplichtingen van mijn mandaat trouw na te komen." We zijn  vertrokken voor een avontuur van 6 jaar, mij bewust van de verantwoordelijkheden die dit mandaat met zich meebrengt. 21 juni 2013. Net een nachtelijke gemeenteraad achter de rug. We klokken af om 01u05. Het was een bewogen vergadering. Vanop de trappen van het stadhuis ben ik getuige van een mooi schouwspel. De honderden feeëriek verlichte kraampjes voor onze jarige Grote Markt doen me op dit nachtelijke uur in gedachten verzinken. Tijd voor een terugblik op zes maanden gemeenteraad.Democratie werd door Jos Geysels -tot op heden mijn politieke voorbeeld- ooit omschreven als 'het georganiseerde meningsverschil'. Zijn verstandige woorden schieten me te binnen wanneer ik zie hoe de voorzitter van de gemeenteraad, de genaamde Freddy Willockx, met lijf en leden het debat in goede banen tracht te leiden. Of is het ondergaan? Bij momenten een waar schimmenspel. De oppositie richt zijn pijlen op het bestuur. Hier en daar een sneer, een veeg uit de pan. Onze schepenen bijten van zich af. Geen makkelijke klus, gezien de moeilijke beslissingen waarvoor we staan: het besparingsdebat, de reorganisatie van de reinigingsdienst, het nakende referendum? Stuk voor stuk moeilijke thema's waar je wikt en weegt, nieuwe invalshoeken onderzoekt maar op het einde een beslissing moet nemen. Die verantwoordelijkheid gaan we niet uit de weg.

e gemeenteraad neemt een belangrijke plaats in het democratisch proces in. Er kan  publiekelijk gedebatteerd worden en beleidsvoorstellen worden er gestemd, maar het gros van het politieke werk wordt geleverd in de commissies. Hier worden de beleidkeuzes onder een vergrootglas gelegd, kunnen kritische vragen gesteld worden, bespiegelingen worden gemaakt en nieuwe voorstellen gelanceerd.

Zo tracht ik als lid van de commissie Financiën mijn collega's ervan te overtuigen nooit meer in een verhaal te stappen waarbij we openbare nutsvoorzieningen in handen leggen van speculanten. Het sale-and-leaseback-vehikel waarmee we in 2004 onze rioolprojecten hebben gefinancierd, bleek achteraf gezien een groot speculatief karakter te hebben. Voor Groen staat vast dat een dergelijke transactie onethisch is: met belastingsgeld mag -onder geen enkel voorwendsel- gespeculeerd worden. Punt andere lijn.

Een hoogtepunt beleefde ik tijdens de commissie van Ruimtelijke Ordening. Op suggestie van Groen kwam professor Erik Rombaut tekst en uitleg geven over het Lobbenstadmodel, een ecologische kijk op de stad van morgen. Na een beklijvende uiteenzetting wist hij heel wat leden van de commissie, over de meerderheid heen, te inspireren en zo een draagvlak te creëren voor deze visie op stadsontwikkeling. Het Lobbenstadmodel staat ingeschreven in ons witboek en ik zal er mee over waken dat elke toekomstige stadsuitbreiding en ?inbreiding aan dit model zal getoetst worden.

Want zo willen we te werk gaan. Inspireren. Vriend en vijand overtuigen van onze ideologie. Met lijf en leden. Niet ondergaan maar het voortouw nemen. Dat verwacht men van een groene mandataris. En die uitdaging ga ik aan.

Bart De Bruyne